mano con penna

Racconti:

Poesie in dialetto:

Raccolta "Vento della sera":

Raccolta "Sentieri":

 

 

Che bone le stracaganasse

Picoleto, fasèa tanta strada a piè
quasi du chilometri, parlo oncora del quarantasiè.

Partìa par nar messa de matina presto
che vedèa za qualche vecia in corte tirar su i uvi con zesto.

In scarsela gavèa on picolo tesoro, du schei e parèa che i me disesse:
dai che tra poco al posto nostro te gavarè le stracaganasse.

Rivà in piaza, fasèa subito l'operazion
le contava una a una, le me parèa na benedizion.

Dure, tanto dure ma dolze soto i denti.
Qualcheduna ghe la dasèa ai tusi e i gera tuti contenti.

Mama mia che tempi de povertà
ma tuti spartìa tuto con tanta bontà.

Le stracaganasse le fasèa durar na setimana
parchè alora, fioi, la vita si che la gera grama.

 

Home